Paroxysmale dystonische non-kinesigenische choreo-athetose
Uit zich in oncontroleerbare aanvallen van hoofdzakelijk dystone bewegingen. De aanvallen, die in lengte kunnen variëren, van minuten tot enkele uren, kunnen wel zo’n drie tot vier keer per dag optreden. Enkele factoren die de aanvallen kunnen opwekken zijn: alcohol, cafeïne, vermoeidheid, stress en opwinding. Net als bij paroxysmale kinesigenische choreo-athetose worden aanvallen bij paroxysmale dystonische non-kinesigenische choreo-athetose vaak vooraf gegaan door gevoelens van: gespannenheid, gevoelloosheid, prikkelingen en tintelingen rond het betroffen gebied.
De oorzaken van “Paroxysmale kinesigenische choreo-athetose” en “Paroxysmale dystonische non-kinesigenische choreo-athetose” zijn meestal idiopatisch en zijn meestal dominant geërfd. Er zijn voor paroxysmale dyskinesia verschillende manieren waarop een afwijkend [ziekmakend] gen kan worden overgedragen. Secundaire oorzaken van paroxysmale dyskinesie zijn: focale aanvallen van abnormale elektrische activiteit in een deel van de hersenen, zuurstoftekort naar de hersenen, letsel aan de basale ganglia of thalamus door bv. hersenbloedingen of tumoren, abnormale bloedsuikers, overactieve schildklier, aandoeningen aan de bijschildklier, multiple sclerose(MS), hersenontsteking, hoofdletsel en trauma. In uitzonderlijk zeldzame gevallen kan “paroxysmale dystonische non-kinesigenische choreo-athetose” een psychische grondslag hebben. Deze diagnose zou enkel en alleen door een gekwalificeerd psychiatrisch specialist mogen worden gesteld. Helaas is deze vorm, evenals talrijke andere(onbegrepen) bewegingsaandoeningen, vaak toegeschreven aan iets psychisch totdat de werkelijke oorzaak wordt vastgesteld. Dergelijke diagnoses veroorzaken niet alleen nodeloos lijden maar verhinderen ook een meer gepaste behandeling. De meeste behandelingen voor dyskinesie zijn gericht op het verlichten van de symptomen en pogen de dystone spasmen te verbergen. Er is echter, net als bij de andere dystonievormen, geen algemeen toepasbare methode.
Het doel van elke behandeling is dan het nastreven van de maximale voordelen met minimale risico’s. Het biedt de mogelijkheid een voller en meer productief leven te leiden middels het verminderen van de effecten van de dystonie. Het behalen van een tevredenstellend niveau vereist geduld van zowel het betrokken individu als de behandelend arts.
